Yaklaşıyor Bizi Bitiren 14 Şubat Günleri

Artık biz bitirdik Senleri benleri bizleri

Yaklaşıyor bizi bitiren 14 Şubat günleri

Bahtı karamış yanık bir kul gibiyiz

Bu fani dünyanın oyunu değil olmaz

Bu anlaşılmaz canavar arzularımızın oyunu

Kaçamadık oyununda ne sen kaldı nede biz kaldık

Dağladı ömrümüzü mutluluğumuzu bilemedik

Bize giydirdiği anlamsız hislerin karanlığı göremedik

Peşimiz sıra koştu nedense hissedemedik

Bu anlaşılmaz canavar arzularımızın oyunu

Kaçamadık oyununda ne sen kaldı nede biz kaldık

Belki de sistemin oyunu

Belki de birileri bastı düğmeye

Televizyonu kumanda ile açalım derken

Belki televizyon açtı arzularımızın kör uçurum yolunu

Acısı bol istekleri seyrettiriyorlar her gün

Güzelliği göstermiyorlar anlaşılmaz olduk her gün

Ceketi duyguları ters yüz giydirdiler bilene şimdiden

Barışmak işin yoksa 14 Şubatı bekle

14 Şubatta barışacaksa barışmasın

Onların 14 Şubatı yerin dibine girsin

Böyle dedim şimdi sokaklarda dar gelecek

Acısı bol köpüklü anlaşılmaz duygularla sarıldık

Bu anlaşılmaz canavar arzularımızın birilerinin oyunu

Kaçamadık oyununda ne sen kaldı nede biz kaldık

Parçalanmış yüreğim yârin umurunda değil

Arzuları olmadı küskün yandığımın farkında değil

İlla ister bir pırlanta 790 liraymış

Cepte yok ki 70 lira ne yapsın illa pırlantaymış

Yandık kimsenin umurunda değil

14 Şubatı çıkaranlar cendereye aldı

Sıktıkça aldırmanın peşinde

Bu anlaşılmaz canavar arzularımızın birilerinin oyunu

Kaçamadık oyununda ne sen kaldı nede biz kaldık

Parçalandık ortada kaldık kimsenin umurunda değil

Kasayı doldurmanın peşinde

Onun bunun çocuğunun yüzünde nefesi ensemizde

Kurşun döksen de gidecek gibi değil

Kışkış cinler kışkış cinler desende umurunda hiç değil

Kovalasan da gitmez evde bağdaş kurmuş

Sokakta sırtıma binmiş yürüyor kudurmuş

Takdir edilmeyen suratıyla sırıtıyor

Yaralar açar sonra sargı bezi aldırır

Yaşantımız çıra olmuş Marmara gibi yanmakta

Nereden tanıştırdılar bilmem ki seni bize sokakta

Sevgi saygı uçmuş yüreklere kim bakmakta

Bozuldu duygularımızın bekâreti hislerimiz ağlamakta

Duyan bilen anlayan yok kahır mevsimi evlerde sokaklar da

Yenilmiş gibi duruyoruz, sanki odalarda

Yüzler asık sırtlar dönük yuvalarda

Bebe ağlar yerde sürünerek kimse kucağa alarak sevmez

Tüm hedefler 14 Şubata dikilmiş bekler yüzlerimizde gülmez

Bu anlaşılmaz canavar arzularımızın birilerinin oyunu

Kaçamadık oyununda ne sen kaldı nede biz kaldık

Parçalandık ortada kaldık kimsenin umurunda değil

Evdeler ki kırgınlık çemberini kırmak için battal gazi olmalı

Oda yüreğimizde yok hayallerimizde unutuldu gitti

Kaldık mı kılıbık halimizle ortada

Çıkıp gelmez mi battal gazi kör oğlu

Kara oğlan Tarkan gümüş eyeri ile geri gelmez mi?

Değer verilmedi onlarda gitti artık yüzümüz gülmez mi?

Bıraktığı izlerde kayboldu çoktan silindi

Tezgâhlar'da boylu boyunca bekledim 14 Şubatı

Vitrinlerde para tuzağı kıramadık daha biz o çemberi

Birçok aile silindi ayrıldı arzuların anlamsızlığında

Notalarda pırlanta oldular hissizlikle kutsandı isimleri

Sığınacak bir dergâhımız da yoktur, üstelik

Büyüdükçe kanıyor yaramız

Artık biz bitirdik Senleri benleri bizleri

Bahtı karamış yanık bir kul gibiyiz

Yazmak için ne biz kaldık nede siz kaldınız

 Mehmet Aluç