Deli Divane

Nedeliyim ne divane
Çok seviyorum aksine

Ayrılık çalınca kapımı

Yıktı gönül yapımı

Kırdı o an gönül sazımı       

Oldum böyle deli divane

Üzülsem de alabildiğince

Ayrılığa bulunmayınca bir bahane

Ayrılık oluyor o an şahane

Olsan da dönen pervane hazır bahane

Oldum böyle deli divane

Alsam gitsem başımı

Boşa akıtmasam gözyaşımı

Vermesem boşa savaşımı

Olmuyor sızlatma başını

Gonca güllerimi derdim

Oldum böyle deli divane

Sevmem artık nazlı gülleri

Kınasa da beni birileri

Esse gönlümde hazan yelleri

Kapandı artık gönül defteri

Tutmalı ayrılığın elinde

Gitmeli girmeli yerin dibine

Oldum böyle deli divane

Söyleseydi suçumu

Bölmeseydi uykumu

Parçaladı gönül kuzumu

Anlatamam bu durumu

Viran illerde ağlarım

Kime halim anlatırım

Kapalıdır bunun yorumu

Aradım sağımı solumu

Oldum böyle deli divane

Kul Mehmet’im çek sancını

Unutma sakın bu acını

Dönse de açma sakın kapını

Kaybet artık anlayışını

Dön yürü kendi yolunda

Tut seni sevecek birinin kolunda

Yürü koçum kendi yolunda

Oldum böyle deli divane

Şimdi oldum aşka pervane

Şimdi sevdiğimde bir tane

Gülüşleri de şahane

Mehmet Aluç /Kul Mehmet