Kıydın Bana

Güneş doğmasın dersem yüzüne

Yağmur yağmasın desem tel saçlarına

Kuşlar ötmesin bahçende desem

Yazık ederim ben sana kıyamam

Sen terk ettin kıydın bana

Hüküm verdin sonun dedin idam

Hiç yakışmıyor sana terk edip gitmek

Seni seveni yüz üstü bırakıp dönmemek

Elinde kor ateşin yaktın yüreğimi bilmedin

İnsaf denilen hana yolun hiç mi düşmedi görmedin

Sen terk ettin kıydın bana

Hüküm verdin sonun dedin idam

Beter ol desem yakışmaz dilime

Yalnızlığın kor alevi ile yan desem uymaz gönlüme

Mutluluğa hasret kal desem gözüm arkada kalır yazık ömrüne

Sen terk ettin kıydın bana

Hüküm verdin sonun dedin idam

Kul Mehmet’im hasret kalsan da bir tebessüme

Sen terk edenlerin sokağında sakın yürüme

Nefreti kini insafsızlığı gönlüne alıp çürütme

Sen terk ettin kıydın bana ben kıyamam sana

Hüküm verdin sonun dedin idam bitmedi ki cezam

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)