Sırat Kıldan İnce Düşersin

Sırat köprüsü değil mi ey kul kıldan ince

Gönül yıkmadıysan geç sen sıratta güzelce

Yıktı isen gönül ah aldınsa sen kendince

Sırat bil kıldan ince düşersin yeterince

Hakkın olmayanı sen alma ha önün sıra

Ecel vakti gelince azabınla çağıra

O anda sen olursun bak inan bahtı kara

Sırat bil kıldan ince düşersin yeterince

Beklemezsin edeple utanmazın adamı

Rahman alır senden o çıkan feryadı ahı

Sızlanırsın ah ile dersin acı eyvahı

Sırat bil kıldan ince düşersin yeterince

Yaptığın zulüm gitmez ise senin ağrına

Kim gelir kötü günde dermansız o çağrına

Hançer değsin dermansız lanetli o bağrına

Sırat bil kıldan ince düşersin yeterince

Sende nefret gönlünde gitmez baki oldukça

Merhameti gönlünde yıkmadan durmadıkça

Çığlıkları sen tatlı çalan müzik sandıkça

Sırat bil kıldan ince düşersin yeterince

Koltuğunun altında hazır ise yalanın

Nefretle yapar isen sen utanmaz talanın

Ecel gelir eline bak nedir ki kalanın

Sırat bil kıldan ince düşersin yeterince

Gezdiğin o yerleri neden viran eylersin

Kimi kendine hayran kalmasını istersin

Geçmiş birde yıktığın sen seyranda eylersin

Sırat bil kıldan ince düşersin yeterince

Değil miyiz dünyada cümlemizde hep konuk

Sanki senden başka tüm kulun niyeti bozuk

Kendin bak var mı senden fazla niyeti bozuk

Sırat bil kıldan ince düşersin yeterince

Kul Mehmet’im yaptığın gider bak çok ağrıma

Neden kulak vermezsin Rahmanın çağrısına

Merhametli ol sende dağıt ’ta sevabına

Gönüller yıkmadıysan eğer geç sen güzelce

Mehmet Aluç © (Kul Mehmet)