Gelmedin

Yıllar var ki yolların gözledim

Bin derdim üstüne bir dert daha ekledim

Gelirsin de gülerim diye yollarını bekledim

Gelmedin sızılar içine kendimi kilitledim

Söyle yapılır mı sevene böyle eziyet

Sevende sevilende olur aşk ile meziyet

Söyle nedir sendeki bu asabiyet

Gelmedin sızılar içine kendimi kilitledim

Seni çok sevdiğimi biliyorsun, yani

Bilirsin üç günlük dünya zaten fani

Uzaklaşma yanıma yaklaş az bari

Gelmedin sızılar içine kendimi kilitledim

Sevdim seni dönmem kovsan bin kere

Belki kavuşmak nasip olur öteki sefere

Ömrümüz geçmesin sevgisiz boş yere

Gelmedin sızılar içine kendimi kilitledim

Nazar mı değdi bu gözlere gönüllere

Dikkat et dilinden çıkan o sözlere

Mutluluk kapımız çalsa gülümsese bizlere

Gelmedin sızılar içine kendimi kilitledim

Kul Mehmet’im adın düşmez bu dilde

Gel yürüyelim el ele sefa ile gönülde

Kulaklarımızı kapayalım kem sözlere

Gelmedin sızılar içine kendimi kilitledim

Mehmet Aluç

Medya Yazarları Seçkilerim

Silah tiryakilerini barış öksürtüyor

Suç değil sus duyurusu

Kafada migren,  ilaç  potporisi eşliğinde yaşayınca  hapı kimlerin yuttuğu üzerine gündemi de kaçırmıyorum. Gündem hatun çantası gibi karışık da olsa bize lazım olanları ayıklıyorum. Dağ hijyeni şart. Diken üstünde değil tetik üstündeydik. Etli şarjörlerin, takım elbiseli tüfeklerin sevinmediği yerde barış üşengeç değildir. Seçim öncesi ağır sıklet provokatif cümleler savuranları üzecek gelişmeler olunca yazmak farz oldu. İktidar uyuzluğundan sırtını dağa dayayıp kaşıyanların arasından geçip Sırrı Süreyya Önder’in açıklamalarına kilitlendik umarım bu kilidin çilingiri hiç bulunmaz. Elinde sadece çözüm süreci malzemesiyle kaos iştahını demleyenlerin renkten renge gark olmaları güldürdü. PKK’ya yapılan Silahı Bırak çağrısı bol felahlı barış ezanı gibi geldi, pozisyon şükür secdesi.

Buraya kadar her şey olağan . Asıl yazmak istediğim Gezi sırasında sosyal medyada tozutanların suskunluk gevezeliği. Şaşırdık mı ? Hayır. Dağdan inenlerin bağdaki masumun canına ot tıkama gaddarlığına dur deme çağrısı, soldan yemlenen büyükbaş yazarların hoşuna gitmedi. Biri çıkıp “ Kürtler, solcuları sattı” deyince küçük dilim boşlukta parende attı yutmaya zamanımız yok. Ne olacaktı peki. 6  7 Ekim olayları hayal cephelerini süslerken böylesi müthiş bir gelişmenin posasında morardılar. Ne istiyorlardı? Şehit cenazelerinde yavrusunun resmini bağrına götürüp ah ile yaş döken anne feryatları duymayınca kürtler solcuları sattı oldu. Öcalan’ın barış duyurusundan nemalan bunca imitasyon barışseverin susması çenelerini tetikte bıraktı. Silah tiryakisiydiler, barışı duyunca öksürmeye başladılar.

Hep yazmıştım hep yazacağım. Siz neyi umuyorsanız Allah umduğunuz dağlara barış yağdırandır. Siz hangi damardan kan istiyorsanız Allah o damarı kurutandır. Emziği düşmüş bebe gibi ciyak ciyak susmanın ihtişamlı komedisi umarım bundan sonra da devam eder. Selahattin Demirtaş’ın rengini attıran neyse barış o renk olsun. Gezide ortalığı toma fotosuyla tutuşturanların, kahve yudumlayıp kan koçluğu yapanların enerjisi nereye kayboldu diye sormuyorum bile. Alın klavyenizi dağa çıkın, bırakılmış silahlara bakıp trajik yazılar yazın. Dedim ya vicdan, ahlak, lekesine karşı Dağ hijyeni şart. Anladınız.

Esra Elönü
elonue@gmail.com
Twitter:@elonue

Kaynak:http://www.haber7.com/yazarlar/feridenin-gunlugu/1311461-silah-tiryakilerini-baris-oksurtuyor

Manis-Maniler

Ask the brevity of the nightly prayer

Too short to say

Ask the wistful longing

Allah will say to get me

Mehmet Aluç

Gecelerin kısalığını gece ibadet edene sor

Çok kısa diyecek

Hasret çekene hasretini sor

Allah bana yetecek diyecek

Mehmet Aluç

Our state of the moon God

You trust in Allah

Look then

Stunning devil

Rock bottom of the foot

Mehmet Aluç

Halimiz Allah’a ayan

Sen Allah’a dayan

Bak o zaman

Nefis şeytan

Ayağın altında kayan

Mehmet Aluç

Bekler İsyan İmdat Çığlığında Geceleri

 

Çökmüş isyan bulutları kör karanlık gecelere

 Bekler kıskacına almak için hüzünlü gönülleri

 Tozlu yollara unutulmuşluk ekmiş başak çiçekleri gibi açılan 

 Kara gözleri ile bekler geceleri,

 İmdat çığlığında, sessiz akan göz pınarlarına gizlenmiş isyan 

Saplanmış hançer gibi, yetim bir çocuk masumiyeti ile bekler yollarda 

Bekler yollarda, yok oluşa giden yolun köşesinde yol ayrımında 

Bekler, tüm çiçekler solsun tüm renkler yok olsun diye

 Kararsın notalar, kelimeler gülüşler sözler diye 

Haince, sinsice bekler yanaklar solsun diye

Açar aşk güneşi gönüllerde, kör eder isyanı

Açar gönüllerde, zevki sefayı

Gör gözünle ahu gözlü Leyla’yı 

Öp dudağında, görsün aşkı sevdayı

Yazık deme, geçen onsuz gecelere 

Seni hazırlıyor, dudağında dökülecek kelimelere

Aşkı ruhuna üfleyen gecelerle

 Gör de sarıl onunla geçen günlere, o sözlerle

 Kul Mehmet der, Ağla gözlerim o yârin göğsünde, 

Selam olsun, seven tüm gönüllerde, sevdiğini yüreğinde sevenlere

Bırak geçmişi, yaşa bugünü, aşk tüten gecelerde

Kalmasın, kavuşmak mahşerde, hüzünlü beklemelerde

Kuramadığı Hayallerin Mezarında Ölsün

Gül dudakların ile dudaklarımdan öpmeyeceksen

Çek git öyle ise bırak ölüm öpsün

Beni sımsıcak kolların ile sarmayacaksan eğer

Çek git uzaklaş bırak kara toprak sarsın kollarına

Ağlayan gönlümün feryadını duymayacaksan

Bırak matemler duysun gönlümün feryadını

Ağlayan gözyaşlarımın içindeki sensizliği görmeyeceksen

Çek git öyle ise gözyaşlarımı çaresiz ıstıraplar görsün

Beddua ediyorum sanma sakın sevgili

Aşk susayan gönlümün feryadıdır bu

Vuslata varmayan gönül aşksız neylesin hayatı

Bırak kuramadığı hayallerin mezarında ölsün

Mehmet Aluç

Regret not be late

My tears dripping in the darkness of night

Drip freezes my cheek at a time

My memories of the suffering of innocent children against my face

My tears dripping in the darkness of night

Which I'm in town uncertain

Should I do not live there when I do I lackluster

I walk in the dark of the evening unclaimed

Withered flowers composing my melancholy

I'm desperate steps you running the streets

Sahilind the evening I hide my reticence

I walk the streets in the absence of the city winded outdated

Now I cry in the darkness of night with a feeling of regret

Mehmet Aluç

Geç kalmışlığın pişmanlığı

Gözyaşlarım damlıyor gecenin karanlığında

Yanağıma damlarken donduruyor bir anda

Anıların çocuk masum yüzünde acılarım karşımda

Gözyaşlarım damlıyor gecenin karanlığında

Hangi şehirdeyim belirsiz

Var mıyım yok muyum yaşadığım zaman fersiz

Sahipsiz akşamın karanlığında yürüyorum

Solmuş çiçekler besteliyor hüznümü

Sana koşan adımlarım çaresiz sokaklarda

Suskunluğumu gizleyen akşamların sahilindeyim

Soluksuz köhne şehrin caddelerinde yokluğuna yürüyorum

Geç kalmışlığın pişmanlığı ile ağlıyorum gecenin karanlığında

Mehmet Aluç

 

Ok eyledin

Bakışların ok eyledin

Sinemi yaktın kül eyledin

Bir tebessümü çok gördün

Istıraba gönlümü yol eyledin

Misafir etmedin beni gönlünde

Kor alevleri ok eyledin gönlümü

Bir gülümsemeyi çok gördün öldün mü

Türkü 'süz diyarlara attın her gün

Bakar körlük var sende

Bir öpücük versen de

Birazcık gülsem bende

Türkü ile gülsek hanende

Mehmet Aluç

İman ile olan

İmanın fırtınası Âlem de eser

İmanı bilmeyen hayata küser

İmansız kul yolda çukurlara düşer

İmanlı olan merhametle yola düşer

İmanlı olan merhamet ile pişer

İman ile olmayan tüketir kendisini

İman ile olan yükseltir dünya ahiretini

İman ile olmayan yaşar tasaları

İman ile olan yaşar ahiret mutlulukları

İman ile olmayan her şeyi ret eder umutsuz gezer

İman ile olan her an gülümseyerek umutla Rahmana şükür eder

İman ile olmayanın hayatında çatlaklar ile keder sızar

İman ile olanın hayatında mutluluklar ile kederleri çözer

İman ile olan kederleri veren Rahmanın sabırla şükür edin çağrısını duyar

İman ile olmayan keder ile çağrıları duymaz hayatın heder eder

İman ile olmayanın hayatı ıssız susuz gezer çöl olur

İman ile olan insanlara merhametle davranır gönüllere girer saray kurar

Durgun akan ırmaklar gibi göl olur çölde susuz gezenlere baraj olur ırmak olur

Mehmet Aluç

Yüreğimin Sokaklarında Devasa Çığlıklarım

Sensizlikle kırbaçlanan sevgimin feryadını duyuyorum

Hınca hınç kan akarken sevgimizin yüreğinde ben feryat ediyorum

Ben tedirgin senin o umursamaz bakışlarının altında eziliyorum

Bu kaçınılmaz bir tepki değil yüreğimin sokaklarında devasa çığlıklarım

Sen ucu kaçmış başı sonu belirsiz hayaller peşinde koşarken

Sen Aşk’ı öldüren sokakların karanlığında bensiz geziyorsun derken

Aklın karanlık dehlizlerinde solgun kaldırımlarda sefaletin acısını yaşıyorsun

Bu kaçınılmaz bir tepki değil yüreğimin sokaklarında devasa çığlıklarım

Umursamazlığının travmalarıyla ben migren nöbetinde seni beklerken

Sen kıstırılmış tükenmiş düşlerin uçurumlarında

Müebbet yaşamanın peşinde koşarken

Sana ulaşamayan ben illegal bir hayatın içinde kayboluyorum

Sana  ağlayarak bakarken

Bu kaçınılmaz bir tepki değil yüreğimin sokaklarında devasa çığlıklarım

Denizde yakamozlar bir bir sönüyor bizim gibi

Umursamaz  dibe vuran bakışlarınla

Denizin dibinde sürgün ruhlarımız boğulurken

Göz  kırpışımın sessizliğinde batıyorum

Sen avare bir gülümseyişle saçlarını tararken canım acıyor

Sen hala umursamaz tavırlarınla uzaklaşıyorsun

Bu kaçınılmaz bir tepki değil yüreğimin sokaklarında devasa çığlıklarım

Mehmet Aluç

Zaman Ve Hayat Seni Yüreğimden Kopardı Aldı

Zaman Ve Hayat Seni Yüreğimden Kopardı Aldı

---

Ayrılığın limanında gezerken yüreğim paramparça sevgilim, zamansız ve vedasız gittin. Kara toprak zamansız aldı seni benden!

Yıkılıp yere düşerken mezarının başında ağlayan ben değilim sevgilim, gökyüzünde yağan yağmurlardır sevgilim inan bana. Diyar illerden kokun geliyor bana hep yanımdaymışsın gibi sevdanın karası gibi, gözlerin bana uzaklardan bakıyor hissediyorum.

Zaman ve hayat seni yüreğimden kopardı aldı, ama kokunu bıraktı bana gülümseyen gözlerini rüyalarımda bıraktı gitti şimdi tek tesellim budur sevgilim, sen üzülme rahat uyu mezarında beni bekle yanına geleceğim ve yine seni sımsıkı saracağım.

Yok, yok sen beni yine sımsıcak gülüşün ile sımsıcak kolların ile saracaksın biliyorum ve hissediyorum.

Gönül dergâhımın kapısını gidişin kapatamadı, hep sana açık biliyorsun ve görüyorsun uzaklarda biliyorum, bekle beni bende geleceğim sevgilim.

Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Sensizlik Hasretinde Yaşıyorum

Uzaklaşma benden sevgilim

Gör duy acılarımı feryadımı

Acılarımla yan ağla bu günden

Sende yaşa sensizlik sancılarımı

Bu dağların ardında beraber gülmüştük

Birbirimizi ne kadar çok sevdiğimizi söylemiştik

Şimdi sensizliğin sancıları ile yaşıyorum

Uzaklaşma benden sende yaşa sancılarımı

Kul Mehmet’im her ne kadar sana kızsam da

Sensiz yaşayamıyorum günün her akşamında

Dalıyorum gülümseyen bakışlarının hatırasına

Seni sensizlik hasretinde yaşıyorum

Mehmet Aluç

Hasret Rüzgârında Yok Olduk Bittik

Sevmek mutluluk ise

Neden mutlu olamadık

Haydi, biraz gülümse dedimse

Hiç gülümseyen olamadık

Sen ayrı bir dünyadan

Ben ayrı bir yoldan

İkimiz ortadan buluşamadık

Hiç buluşamadık

Buluşmak kavuşmaktı

Bil buluştuk ve kavuşamadık

Acı içinde yaşamak özgürlük derdin

Hiç özgür olamadık duygularımızı yaşayamadık

Paylaşmak yan yana olmaktı

Hiç yan yana gelemedik ki

Geldikse de yüreğimizdeki sevgiyi göremedik

Ayrılığın hasret rüzgârında yok olduk bittik

Mehmet Aluç

Gönül Sazım

Hep seni çalar gönül sazım

                                          Gönül okşayan sözlerin lazım

Sensiz olmasın kara yazım

Sensiz kar yağar başıma çalmaz ki gönül sazım

Aramıza girmesin kör gözlü kazım

Yediklerimi edemem ki hazım

Yolda koşar sana doğru alın yazgım

Yakalayamazsan bana koş gel sensin benim gönül yazım

Baban beni sevmez neden sanki Erol taş nazım

Bir tek sana geçer inan ki nazım

Gel otur yanıma dinle ne söylüyor sana gönül sazım

Seninle kışlarım olur yazım

Söyleyecek sözlerim kalmadı bilmem ki daha ne yazayım

Sensin benim gönül bağım

Sensiz viran olur gönül dağım

Tek başına nasıl bu dünyaya sığayım

Gel de o gül cemaline bakayım

Bakayım da aşkın pınarında bir yudum tadayım

İnan ki ben sensiz yastayım

Gel bana kavuşalım yoksa her gün hastayım

Senden başkasını seversen ben Arap olayım

Kör kuyularda adını haykırayım

Gece gündüz adını rüyalarımda sayıklayayım

İnanmazsan da günde on ton pirinç ayıklayayım

Sensiz dipsiz kuyularda çalışayım

İnanamazsan dünyaya şaşı bakayım

Gel yanıma alnına aşk dolu buse kondurayım

Sarıl boynuma hayatım boyunca hep dizin dibinde oturayım

Gelmezsen de kor alevlerde yanayım

Gel yanıma ki kendimi mecnun sanayım

Aç gül sineni de o beyaz tenine dokunayım

Mehmet Aluç

Elbet Bir Gün Pişman Olur

Nazlı yâr sevince sinesi bostan olur

Fistan giyer gönlüm neşe ile yolunu bulur

Nazlı yârin yanında destan yazsam

Bir cümlelik söz olur

Nazlı yâri çok severim

Kusurunu hiç görmem geçerim

Sevgi dolu gönlünün hatırı var

Baldan tatlı sözleri var

Merhametli olan güzel olur

Merhametsiz olan pişman olur

Aşk ile sevmeyen

Elbet bir gün pişman olur

Mehmet Aluç

Söyle

              

Çok uzaklarda bakma bana yaklaş yanıma

Zor dağları dolandırma düz yollarda kendini sevdir

Koş kollarıma sarıl bana yaklaş can ol canıma

Söyle bu kaçışının anlamsız sebebi nedir

Rahmanın merhametinden sanki haberin yoktur

Candan sevenlerin gönlünde gülüşmeler çoktur

Merhametli gönlün nefretle hiç işi yoktur

Söyle bu kaçışının anlamsız sebebi nedir

Kul Mehmet’im karanlıkta gün yüzüne çıksın gönlün

Kabe ile doğruluk yoluna doğru dönsün yönün

Gönlün kirletme karartma sonra görmezsin önün

Söyle bu kaçışının anlamsız sebebi nedir

Mehmet Aluç

Atışmalar

Halimiz Allah’a ayan

Sen Allaha dayan

Nefis şeytan

Ayağın altında kayan

Yanmaya dayan

İmanla eğilsin kafan

Elinde olmasın sapan

İman ile secdeye kapan

İman ile olsun hayân

Tövbe ile Rahman kapısına dayan

Merhamettir gönüllere konan

Nefret kindir ölüm ile solan

İmandır ölüm ile coşan

Kardeşim şehir der ne güzel

O şehirle imanın ile olur güzel

Mutluluğu yaşamak sana özel

Ne güzeldir sendeki iman ne güzel

Baktım ben aya

İman ile çıktım yola

Sen gelirsen yaya

Koşarım sana atlaya zıplaya

İnsanın olur derdi

Kurt kuzuyu yedi

Bunu gören görmedim dedi

Görmedim dedi yenilen kuzular kimin dedi

Görenlerde o kuzular senindi dedi

Mehmet Aluç

Bu Sorular Ne Kadar Ağır Oysa Cevabı Çok Hafif!

Zaman zaman düşünürüm, kar taneleri gibi bembeyaz sevgi çiçekleri, neden gönlümüzde yetişmez diye!

Etrafımıza dünyaya bakınca bunu anlamak için dahi olmaya gerek yok sanırım.

Birbirimize yol vereceğimize birbirimizin yolunda açan sevgi çiçeklerini nedense edepsizce çiğner geçeriz, hatta gönlümüz de sevgi çiçeklerini açtırmak için ne yolumuzda bahçe açmamıza izin veririz nede dikilmesine tahammül ederiz!

Neden birbirimizin halini sormayız da, zorda kaldığında ona neden aklını kullanmadı diye zulüm eder bir tekmede arkasından biz vururuz?

Dilimizde sevgi sözcükleri yerine, dikenler gibi gönlü parçalayan değersiz bizi birbirimizden ayıran sözlerin peşinden koşarız?

Çok yakınız ama birbirimiz aramıyoruz arasak ta uzaklarda arıyoruz! Bak işte yanındayım görsene beni,  bizi, onu, bunu şunu…

Birbirimize yabancıyız tanınmak istemiyoruz acaba neden? Niçin? Niye? Bilmiyorum.

Bu sorular ne kadar ağır oysa cevabı çok hafif!

Bir gülümseme, bir nasılsın demek, bir ihtiyacın var mı demek ne kadar ağır geliyor, sanki sırtımıza ağrı dağı yükleniyor!

Körüz gördüğümüzü sanıyor, ama gerçekten kör olduğumuz gerçeğine kulağımızı tıkıyoruz.

Bazen düşünmek ve çaresini bildiğimiz halde düşünmenin eziyetinden dolayı düşünmek istemiyorum.

Hücrelerimiz ile yakıp yıkanın yanında gururmuş gibi duran bizler, merhamet ile gülümseyenin yanından kaçıyoruz!

Yok delidir, neden boş boş gülümsüyor, ajan mı yoksa falan filan! Sana bana bize gülümsüyor, gülümse gönlünde bahar çiçekleri açsın diyor, gülümse hayatına mutluluk gelsin bu mutluluğu da al dağıt diyor, ama insan her şeyi bilen ya, işte bilmediğinin anaforunda fikirsizlik veya fikri olmayanların uçurumuna düşmek için, var gücü ile koşuyor. Anlamak mümkün değil! Akılın neden bunu yaptığını anlamak hiç mümkün değil.

Rahmanın huzurunda bu dünyada yaşarken merhametten haberi olanlardan hatta farkında olanlardan, karışık olan yola gitmek yerine iman nuru ile aydınlanmış yola girmeyi görmeyi Rabbim cümlemize nasip eylesin. Selam ve dua ile…

Mehmet Aluç

Bilinmezlik Nedendir ?

Ayağımız bilinmez hangi zincire bağlıdır

Bir adım yürüyemedik görülmez nedendir

Hayatımız kimin emrine duyarlıdır

Yaşadığımız kaos bu bilinmezlik nedendir

Gam nefret sevgisizlik sanki gönlümüze devadır

Deva aha buradadır desen gelen yok sanki beladır

Bedene merhamet ne güzel yakışır giyinilmez, sanki cezadır

Anlaşılmaz insanoğlu belaya koşar bildiğin çok sanır, meğer bildiği azdır

Var mıdır âlemde merhametten daha gönüle güzeli

Kul Mehmet’im anlayan yok boşuna okuma gazeli

Anlayanalar da yıllar önce atlara bindi gitti gideli

Anlaşılmaz insanoğlu belaya koşar bildiğin çok sanır, meğer bildiği azdır

Mehmet Aluç

Medya yazarları seçkilerim

                                            Fitnecilerin vurduğu yerde 'Gül' bitmez

Hira bir tane ikra hepimize..

Kalbine sinek düşüren insanlarla görüşme evlat, muhabbeti bitirirler sana da o sineği avlamak düşer. Ve yine o kalbe kat kat insan giyinsen de adamlığın olmadığı yerde üşüyeceksin. Gündeme bakıyorum, nar gibi bir baba, kızından sonra dağılan. Bu saatten sonra Özgecan’ın babasına ne yaşını ne saati sorabilirsin sadece Gözyaşın kaç? Baba, tezgahta kızının sevdiği üzümü seçip tane tane sevinendir. Baba, kızının gözyaşı geçiren saati gibidir derdiyle ıslanır ama her zaman doğruyu gösterir.

Baba, kızına lapa lapa yağandır ama üşütmez. Babanı biriktir biriktir biriktir ama asla harcama. Amacım baba aforizmaları uçurup, yazıyı romantik dolguya yem etmek değil, amacım acıdan dağılsa da, yatağına sessiz sessiz  akan gözyaşı ırmağı bir babanın yüceliğine matuf, birleştirmek istediği parçalanmışlığımız. Vakarında hafif kalışımız. Bu baba, fukarası olduğumuz şeylerin zengini. İnsanlığın adamlığın kemikleri sayılırken, kefenlenmiş vicdanımıza da toprak attı o gün. Bazı fitnecilerin silecekleri o kadar iyi çalışıyor ki tükürmeye yetişemiyoruz o hesap.

 Taşıdığımız cüsse, kalp diye taşıdığımız çamurluk o babanın yüzüne, naifliğine benzemedikçe Allah ilahi adaletini kuruşu kuruşuna bedenlerimize sayacak. Bugün karşı kıyıyla işim yok. Bugün kendi kıyımızda ayetlerin sağırı, fitnenin zengini adamlara sözüm. Bugün din kardeşiyle uzaktan akraba bile olamayacak maval sayacı İslamcılara sözüm. Bugün ellerindeki fiskeyi kendi kardeşine atıp gül bitmesini umut eden hasadından emin hasetçilere sözüm. Camia diyoruz, lakin bu camiada herkes kuyuya atacağı adamın paçasında bekçi.

Demek ki Musa’nın asası bizi nefsimizden ayırmaya yetmemiş, demek ki kuyularda kaybolan Yusuf’ların ıslıkçı umarsızı olmuşuz. Nerde rant orda bereket diyen adamların cepleri önünde düğme ilikleyen kalbi salyalı adamlardan olmuşuz. Ne davası ya? Davaymış. Davayı cüzdan obezliği zanneden işgüzar birkaç gazetecinin, imitasyon adamların konforlu basamakları yapacak kadar da sefil olmuşuz. Daha önce de yazmıştım, evet paralel hatlarını ayetlere, Müslümanın mahremine çeken bir örgüt var. Bunun aşikarlığı da bizi şımarttı farkında mısınız? Öyle ki kendi kardeşini sırf rantına, süt liman makamına engel gördüğü için haybeden paralel yaftası yapıştıracak kadar şımardık. Şeytanın amatör taktiklerini alma da hevesli, profesyonel Müslüman olmada üşengeciz. Hepsi bu. Zulüm ediyorlar farkında mısınız? Davanla, alakası olmayan adamları koltukla, makamla, köşeyle sıvazlamak , alınterine çamur değdirmemişlere haksızlık değil de nedir? Asla yalnız yürümeyeceksin kabul. Lakin seni yalnızlaştırmak için fitne kalabalığına selam çakan, İslamcı görünümlü modifiye kovboylara ne diyeceksiniz? Önce kendi eteğimizdeki taşları dökmeyelim bir zahmet o taşları kıralım kıralım ki vefaya, iyi niyete, aynı yolda yürümeye isabet olmasınlar. Bunları niye yazıyorum. Hemen arşiv yüzücülüğüne soyunayım. İnternet sitelerinde gezinirken bir yazıya rastladım yazının başlığı şöyle “ Huber köşkü neden boşaltılmıyor” işte yazının başından beri kanımıza karışan hadsizlik rezervasyonuna bağlayacağım nokta bu. Malum yazar soruyor bunu.

 Kimse de çıkıp demiyor ki sen kimsin? Kimse de çıkıp demiyor ki zamanında uçağına binmek için türlü takla rötarları yaptığınız , köşkün kapısından girmek için yağ bağladığınız bir dava adamına bunu ne hakla yazıyorsunuz demiyor? Beni bilen bilir, ne siyaset malzemesinde ana menü oldum, ne de nabza göre şerbetçi. Bir haksızlık varsa, ve o haksızlığın kılıcı Gülünden, goncasına kimi budamaya kalkarsa orada kalkan olurum. Davanın kurucuları arasında dimdik duran, elini taşın altında eskitmiş, iki yoldaşın niye çıkmaz sokağı olmaya çalışıyorsunuz? Ayrıca boşalt deme hakkı nerden geliyor? Siz cüzdanlarınızı boşaltmaya hazır mısınız?

 Kim ne derse desin kimse de kusura bakmasın, bu dava öyle şişirilmiş, üflediler söndüm repertuarına gark edilecek dava değil. Siyasetin bittiği yerde vefa başlar. Kaleminiz biz gibi görünüp, kalbiniz detone olacaksa aradan çekilin. Ve yine kimse kusura bakmasın, kadim davanın ilkelerine ram olmuş, yıllarca koltuğun adam ettiklerinden değil o koltukta adamca siyaset yapmış bir adama bir değil bin Huber, feda olsun diyeceğinize işgüzarlık edip şımarıkça kalemini beline koyup mahalle cazgırlığına soyunmanın adı gazetecilik değil fitne hesabına girmektir.

Diyeceğim şudur ki Fitnecilerin vurduğu yerde ne gül biter ne de gonca.Kusura bakmayın da siz ve sizin gibiler kürek sallarken, deniz çoktan geçilmiş kıyıya çoktan bayrak dikilmişti. Eyvallah.

Esra Elönü elonue@gmail.com Haber 7 Twitter:@elonue

Kaynak: http://www.haber7.com/yazarlar/feridenin-gunlugu/1300841-fitnecilerin-vurdugu-yerde-gul-bitmez